Historia Szkoły ściśle związana jest z założeniem w 1834 r. Towarzystwa do Upiększania Miasta. Dbając o materialne i duchowe bogactwo miasta, członkowie Towarzystwa zakupili znaczne tereny od ówczesnej szosy Głogowskiej po ul. Wyspiańskiego wraz z Parkiem Wilsona. Na części tych terenów urządzono szkółkę drzew i krzewów. Wśród drzew najczęściej powtarzały się platany, więzy, lipy, dęby, kasztany, graby, klony, a wśród krzewów: azalie i magnolie. Towarzystwo do Upiększania Miasta działało
do 1903 r. Następnie opiekę nad ogrodem - parkiem przejęło miasto.

 

.

1903 - 1905

Wybudowanie dużego budynku szkolnego na terenie szkółki drzew i krzewów mieszczącej się od ówczesnej szosy Głogowskiej po ulicę Wyspiańskiego wraz z Parkiem Wilsona

Powstała szkoła z 3 aulami, 28 klasami, gabinetem fizycznym i salą gimnastyczną. Oprócz tego szkoła posiadała gabinet rektora, pokoje nauczycielskie i konferencyjne oraz magazyny pomocy szkolnych.

 

Projekt budynku powstał w Miejskim Urzędzie Budowlanym pod kierunkiem Heinricha Gruedera. Autorem rozwiązania przestrzennego był inspektor budowlany Feliks Moritz. W założeniach ideowych szkoła miała stwarzać uczniom idealne warunki do kilkugodzinnego w niej pobytu. Powstała więc wzorcowa szkoła średnia (IV Mitteschule). Według obowiązującej wówczas koncepcji szkoła składała się z kilku budynków. Główny budynek dominował nad mniejszymi, zawierającymi jedynie pomieszczenia higieniczne lub sale gimnastyczne. Budynek od strony ul. Berwińskiego (ówcześnie noszącej nazwę Baarthstrasse) prezentował się imponująco - skomplikowane bryły, bardzo wysokie neorenesansowe szczyty nadające swoisty rytm architekturze budynku, staranna praca murarska. Na zewnątrz pokryty był żółtą cegłą, pięknie kontrastującą z dużymi oknami i detalami ze sztucznego kamienia.
W osi środkowej budynku dominującym elementem była obszerna klatka schodowa, łącząca się z jasnymi korytarzami wiodącymi do izb lekcyjnych. Klasy miały wymiary 9 x 6,5 x 4 m i przeznaczone były dla nie więcej niż 50 uczniów. Ogólnie w szkole mogło się uczyć 1100 - 1600 uczniów. Od strony ulicy Wyspiańskiego znajdował się budynek sali gimnastycznej, do którego przylegało mieszkanie woźnego. W latach 1924 - 25 sala ta służyła jako tymczasowe miejsce zamieszkania dla przybywających z Niemiec Polaków, którzy zdecydowali się na stały powrót do kraju. Pobyt ten trwał krótko - do dwóch tygodni.

Budynek wpisano do rejestrów zabytków pod nr A-222 od 23 maja 1979 r.

 

   1932

   Utworzenie Szkoły nr 26 w gmachu przy ul. Berwińskiego.

 

   1939 - 1945

   Budynek pełnił rolę szpitala wojskowego.

   Po wojnie przywrócono funkcję szkoły.

 

W budynku mieściły się cztery szkoły podstawowe: Nr 9, Nr 15, Nr 26, Nr 43. Następnie numer 9 został przydzielony nowej szkole przy ul. Łukaszewicza, numer 43 - szkole przy ul. Stalingradzkiej.

 

 02.12.1967

Nadanie imienia Szkole Podstawowej nr 26. Patronem zostaje Ryszard Wincenty Berwiński.

 

01.09.1970

Połączenie szkół podstawowych: Nr 15 i Nr 26 w jedną o numerze 26.

 

23.02.1974

W rocznicę wyzwolenia Poznania i miesiącu urodzin patrona, Szkoła Podstawowa nr 26 otrzymuje sztandar.

 

1994

Początki hokeja na trawie.

 

1996

Utworzenie UKS hokeja na trawie.

 

XII 2007

Obchody 40 rocznicy nadania Szkole Podstawowej nr 26 imienia Ryszarda Wincentego Berwińskiego.

 

2008

Powstanie Zespołu Szkół i Placówek Oświatowych (Szkoła Podstawowa nr 26 im. Ryszarda Berwińskiego, Szkolne Schronisko Młodzieżowe nr 3) (ZSiPO)

 

2008/2009

 

Bazę szkoły stanowią: sale lekcyjne, pełnowymiarowa sala gimnastyczna, sala do zajęć logopedycznych oraz gimnastyki korekcyjnej, aula,  2 pracownie komputerowe, świetlica, biblioteka multimedialna, sala konferencyjna, boisko sportowe. Każdy uczeń  otrzymuje na korytarzu własną szafkę zamykaną
na klucz. W klasach I - III - na nauka pływania oraz hokeja na trawie dla chłopców.

 

2014

Remont boiska szkolnego; powstanie placu zabaw w ramach projektu „Radosna Szkoła”.

 

2020

Renowacja południowej fasady budynku głównego Zespołu Szkół i Placówek Oświatowych przy ul. Berwińskiego oraz remont ogrodzenia.

Prace obejmują naprawę rys i pęknięć muru. Oczyszczane i uzupełniane są ceglane elewacje, a zniszczone cegły są wymieniane z zachowaniem spójności kolorystycznej (na partiach górnych elewacji w odcieniu piaskowo-żółtym, a na cokołach brązowo-ceglastym). Naprawę i wzmocnienie przejdą także części otynkowane, które następnie zostaną pomalowane na kolor najbliższy pierwotnemu. Zabiegom konserwatorskim i rekonstrukcyjnym poddawane są dekoracje architektoniczne: parapety i gzymsy. Zakres prac obejmuje również konserwację elementów stalowych i m.in. wymianę rynien.

Prowadzona zgodnie z wytycznymi konserwatora zabytków renowacja południowej fasady i remont ogrodzenia to pierwszy etap odnawiania elewacji.

 

Dyrektorzy Szkoły Podstawowej Nr 26 im. Ryszarda Berwińskiego:

Henryk Skiba (1970 - 1974)

Jan Michalak (1974 - 1990)

Edward Wroniak (1990 - 1991)

Anna Hrynyk (1991 - 2014)

Stanisław Kropielnicki (2014 - 2015)

Edyta Rudź – Jaśkowiak (2015 - nadal).